MUTLUYUM, MUTLUSUN, MUTLU J

Geçen gün bir arkadaşımla bir konu çalışacağız, karşılıklı oturduk..

İlk olarak sordu ; bana mutlu olduğun bir an’ı anlatırmısın?

Hemen, çok yakın bir geçmişte yaşadığım bir mutluluğu anlattım. Bir kişinin bana söyledikleri ile çok mutlu olmuştum J   Bir kez daha sorsam ve bu sefer “başkalarına bağlı olmadan” mutlu olduğun bir anı anlatmanı istesem??? dedi arkadaşım…

Şaşırdım, düşündüm ve ilk sorudaki gibi çabuk cevaplayamadım.. Sonra biraz daha düşündüm ve yakaladım o anı J Anlattım. Çalışmamızı yaptık.  Yaptık yapmasına da soru benim aklıma takıldı kaldı, “bir başkasına bağlı olmadan” mutlu olduğun bir an… Ve ben ilk seferindeki gibi hızlı cevaplayamadım…  Sahi hep bir şeylere, birilerine mi bağlı mutluluk? Ya da biz mi öyle zannediyoruz. Nasıl bir anlam yüklemişiz mutluluğa.. Oturup yazmaya karar verdim.

Yıllar önce okuduğum ve etkilendiğim bir yazı geldi aklıma. Hastanede kalan ve oldukça zor bir hastalığı olan adamın hikâyesi ile ilgiliydi. Adam çok hasta olmasına rağmen her gün yüzünde güller açıyor, etrafına neşe saçıyor ve pozitif enerjisi ile tüm hasta ve hastabakıcıları etkiliyor. Bir gün bir hemşire dayanamıyor ve soruyor; bu kadar ciddi bir rahatsızlığınız varken siz nasıl bu kadar enerjik, neşeli, mutlu olmayı başarıyorsunuz? Adam “basit” diye cevaplıyor. Her gün uyandığımda kendime soruyorum, bu gün mutlu olmayı mı seçiyorsun yoksa üzgün, kederli, mutsuz olmayı mı? Ben genelde mutlu olmayı seçiyorum J

Aslında işte bu kadar basit mutluluk. Mutluluk bir seçim. Siz onu bir kere seçtikten sonra başkalarının yönetimine bırakmıyorsunuz, ne mutlu size J  

Biraz daha düşününce kendi yaptıklarımı hatırladım. Paylaşmak istedim sizinle… 

Bu hikayeyi okuduktan sonra bir fikir gelmişti aklıma..    Kendime küçücük avuç içi kadar bir defter aldım 11.11.2010’da... Adını MUTLULUK DEFTERİ koymuştum. Kural şuydu; her gün uyandığımda ya da uyumadan önce o gün beni mutlu eden en az 3 şeyi yazacaktım deftere…

1 yıldan fazladır kendime söz verdiğim gibi her gün yazıyorum. Ve her gün 3’ten çok daha fazla şeye mutlu olduğumun farkına varıyorum. Ve yine mutlu oluyorum..  Zaman zaman geriye dönüp okuyorum defterimi, yine mutlu oluyorum…  Mutluluğu bir şeylere, birilerine, olaylara endekslemek ufuk çizgisini yakalamaya çalışmak gibi… Siz yaklaştıkça o sizden uzaklaşıyor.  Halbuki taa içinize yerleştirdiğinizde o duyguyu, hep sizinle kalıyor, hiçbir yere gitmiyor ve içerden dışarıya yayılıyor J

Şimdi deftere yazma şartlarına bir kural daha koydum ; başkalarına bağlı olmadan mutluluk duyduğun en az 3 şey yaz !!!

Böyle bir egzersize ne dersiniz?  Denemek için sadece küçük bir deftercik almanız ve başucunuza koymanız yeterli…

Mutlulukla kalın J